Evening Prayer

An Abbreviated Order of Vespers in Irish

While crux of Christian worship is established upon the celebration of the Eucharist, monastic communities developed the practice of praying the Hours based on the traditional prayer times found in Judaism. This practice was established in early Coptic and Syriac communities, spreading across Eastern and Western Christianity. The response was that each compiled their own Book of Hours according to their practices and traditions. With the rise of laity finding interest in praying the Hours, many either find difficulty in coming together for corporate worship or cannot find the time to complete each Hour. Thus, several church traditions – most notably Catholicism and Orthodoxy – have developed abbreviated prayer sets modeled after the Hours.

As the formal publication of the Aifreann na hÉireann and second edition of the Portús na hÉireann draws near, an abbreviated version of the Hours of Matins and Vespers will be published as “Morning Prayer” and “Evening Prayer” respectively. These will be published in English and Irish, using the KJV and Bedell Bible as the source for the psalms. Each will also be published once per week during the month of December, to honor the birth of our Lord Christ Jesus and the celebration of Christmas.

Cuireadh

Sagart: A Dhia, tapaigh chun sinn a shábháil.

Daoine: A THIARNA, déan deifir chun cabhrú linn.

Sagart: Glóir don Athair, agus don Mhac, agus don Spiorad Naomh, mar a bhí ar dtús, mar atá anois, agus mar a bheas go brách: trí shaol na saol.

Daoine: Áiméan.

Comhurnaí le haghaidh tar éis an Uair Easpartan

In uaireanta na dtráthnónta,

Iarraimid ort, A THIARNA.

Chun ár bpaidreacha bliantúla a fháil

Agus maithiúnas a thabhairt dár bpeacaí

An té atá i réim go deo na ndeor. Áiméan.

Ceann Eile

In uair an tráthnóna, lig dár bpaidreacha ardú chuig na cluasa do mhórgacht De: Go ngabha do bheannacht síos orainn, A THIARNA, mar atáimid ag súil ionar leat, atá i réim leis an Athair agus an Spiorad Naomh, anois agus riamh, agus go deireadh na linne. Áiméan.

65

Te decet hymnus

A Dhe, is duitse is dúal moladh, a Síon: agus is riotsa díolfar an mhóid. Thusa noch éisdeas re húrnaigh, chugadsa thiucfas a nuile fheóil. Do rugadar neithe éaigceart buáidh am aghaidh: sgagfa tusa, ar saruighthe. Is beannuighe an té thoghas tú, agus do bheirir a ngar, do dhéana sé comhnuighe ann do chuirtibh: saiseochthar sinne re neithibh maithe do thighe, do theampuill náomhtha. Re neithibh úathbhásacha fhregeoras tú sinn a bhfíréantachd, a Dhé ar slánaighthe; dóthchus uile theóranna na talmhan, agus na fairge noch atá a bhfad úainn: Noch dhiongmhalas na sléibhte re na neart; agus é ar na thimchiollughadh ré cumhachta: Noch shuáimhuighios fuáim na fairge, fuáim a ttonn, agus comhmbuaidhreadh na ndaóine. Agus an lucht áitreabhus аnnsnа teórannuibh is faide úaid biáidh eagla red chomharthadhuibh orra: do bhéarair air dhul amach na maidne agus an trathnóna lúathgháir do dhéanamh. Thig tú dféuchuin na talmhan, agus fliucha tú é: cuirfir a saidhbhrios go mór é re habhuinn Dé, lán duisgeadhuibh: ullmhuighidh tú dhóibh arbhar, a nuáir sholáthrus tú é. Cuire tú uisge air a iomairighibh go líonmhar: suighe tú a eitrigheach: do dhéanair bog é ré ceathaibh: beinneochair a mháothain. Cuirídh tú coróin ar an mblíadhain red mhaith; agus silfid do chasain méuthus. Silfid ar inbhior a nfásuigh: agus béid na cnoic lúathghaireach fa ccuairt. Atáid na hinbhir éaduighthe re tréaduibh; agus na gleanta a bhfolach ré harbhar; béicid lé lúathgháir, agus fós canuid.

104

Benedic, anima mea

Beannuighe an TIGHEARNA, ó manam. O a THIGHEARNA mo Dhía, atá tú ro árrachtach; re honóir agus re mórdhachd atá tú éaduighthe. Ag cur sholuis mar éadach ort; ag síneadh na bhflaitheas amach mar chúirtín: Noch chuirios annsna huisgeadhuibh a sheomruidhe úachtaracha: noch do ní a charbad do na néulluibh: noch shiubhlas ar sciathanuibh na gaóithe: Ag déanamh spiorad dá ainglibh; teine lasamhuil da mhinistribh: Noch shuighios an talamh air a fhulangaibh, go nach ccorrochuigh é go bráth. Ris a ndubhaigeán mar bhrát dfoluigh tú é: ós cionn na slíabh do sheasadar na huisgeadha. Od achmhusansa do theithiodar; ó ghuth do thoirnighe do dheithfrigheadar rompa. Tíaghaid na sléibhte súas; tigid na gleanta a núas chum a nionaid dórduigh tusa dhóibh. Do chuir tú téora cinnte noch nach sáireachuid síad; go nach fhillfid siad dfolach na talmhan. Noch chuirios toibreacha ann sna gleanntaibh, idir na cnocaibh siubhluid síad. Do bheirid deoch duile ainmhidhe an machaire: coisgid na hassail fhíadhta a ttart. Na bhfochair so chomhnuighios éanlaigh a naiéir, a measg na mbeangán do bheirid a nguth. Fliuchuidh sé na cnuic ó na sheomruidhibh úachtrach: ré toradh hoibreachsa do líonadh an talamh. Do bheir sé air an bhféur fás do náirnéis, agus an luibh chum maitheasa an duine: chum aráin do thabhairt amach as an ttalamh; Noch do gháirdighios croidhe an duine re fíon, bheir ar aghaidh deálrughadh re hola, agus neartuighios croidhe an duine re harán. Atáid croinn an TIGHEARNA sásuighthe; séadair Lebanon, noch do phlanntoigh sé; Mar a ndéanuid a néanlaith a nead: an storc, isé an crann giumhais a thigh. Na cnoic árda is dídean do na gabhraibh fíadhta; agus na cairge do na coininíbh. Do rinne sé an ghealach chum aimsiorrdhacht: is aithne don ghréin a dhul faoí. Cuiridh tú dorchadas, agus biáidh a noidhche ann: is annsin shnáighid amach uile bheathuigh állta na coilleadh. Na leomhuin óga ag búirfidhe chum a gcreiche, ag íarruidh a mbídh ó Dhía. Eirghe an ghrían, tigid siad a ccean a cheile, agus luighid iona nuámhuibh. Rachaidh an duine amach chum a oibre agus chum a sháothair go trathnóna. Ca líon hoibhreacha, a THIGHEARNA! a neagna do rinne tú íad uile: atá an talamh lán dot shaidhbhrios. A nfairge fós adhbhal fhairsing, annsin atá gach ní shnáighios agus ataid dóáirmhe, beathuighe bheaga agus móra. Annsin imthighid na longa: an míol mór, noch do chruthaigh tusa do shúgradh annsin. Feichthid síad uile ortsa; chum a mbeatha do thabhairt dóibh iona ham féin. Do bheir tusa dhóibh é agus cruinnighid síad é: fosclaidh tú do lámh, agus sásuighear íad re maith. Folchuigh tú hadhuigh, agus atáid síad buaidheartha: tairnge tú a nanál air a hais, agus éagaid síad, agus fillid chum a luaithrigh féin. Cuirir do spiorad uáid, agus cruthuighear íad: agus athnúaidhthear aghaidh na talmhan. Bíaidh glóir an TIGHEARNA go síorruidhe: do dhéanaidh an TIGHEARNA lúthghaire iona oibreachaibh. Féuchuidh sé air an ttalamh, agus criothnuigh sé: beanuidh sé leis na sleibhtibh, agus do níd deatach. Canfad don TIGHEARNA an ccéin mhairfiod: canfad salm dom Dhía an ccéin bhíad ann. Bu milis mo smuáintighthe dhathaobhsan: do dhéanad gáirdeachus ansa TTIGHEARNA. Go scriostar na peacthaich amach as an ttalamh, agus nar raibh na cionntuigh ann nios mó. Beannuigh ó manam, an TIGHEARNA. Beannuighe sibhsi an TIGHEARNA.

113

Laudate, pueri

Moluidh an TIGHEARNA. Moluidh, a sheirbhiseacha an TIGHEARNA, moluidh ainm an TIGHEARNA. Biáidh ainm an TIGHEARNA beannuigh ó nuáirsi agus go bráth. O éirghe na gréine gus a dul faói bíodh ainm an TIGHEARNA molta. Is árd ós cionn a nuile chineadhach an TIGHEARNA, ós cionn na neamh atá a ghlóir. Cía atá cosmhuil re ar TTIGHEARNA Día, noch árduigheas é féin a náitreabh, Noch umhluighíos é féin dféachuin annsna neamhuibh, agus annsa talamh! Noch thógbhus súas an bocht as an luáithreadh, árduighios an tuireasbhach ó náoileach; Chum a shuighthe a bhfochair phrionnsuidhe, a bhfochair phrionnsuidhe a phobail. Noch do bheir air mhnaói aimrid áitreabh san tigh, na mathair lúathgháirigh chloinne. Moluidhse an TIGHEARNA.

Sagart: A Dhia, tapaigh chun sinn a shábháil.

Daoine: A THIARNA, déan deifir chun cabhrú linn.

Sagart: Glóir don Athair, agus don Mhac, agus don Spiorad Naomh, mar a bhí ar dtús, mar atá anois, agus mar a bheas go brách: trí shaol na saol.

Daoine: Áiméan.

Comhurnaí le bheith ar siúl i nDiaidh Salm

A Dhia, don té a chanann na hóstaigh neamhaí leat,

Don té a mholann an eaglais beannaithe,

Don té a dhéanann gach spiorad a adhradh i gceol,

Déan trócaire ar do mhuintir go léir,

An té atá i réim go deo na ndeor. Áiméan.

Soiscéal

An Soiscéal de réir Lúcáis Naomh

Lúcas 4:38–41

Agus an tan do éirigh Iósa as an tsínagóig, do chúaidh sé a steach go tigh Shímóin. Agus do bhí fiabhrus romhór ar mháthair mhná Shimóin; agus do chuireadar impidhe airsean air a son. Agus ar seasamh dhosan ós a cionn, do imdhearg sé an fiabhrus; agus dfag an fíabhrus í: agus ar néirghe dhisi do lathair do rinne sí friotholamh dhóibh. Agus ar ndul don ghrein faoi, gach áon ága rabhadar dáoine eagcrúaidh ó thinneasaibh éugsamhla tugadar chuigesean íad; agus ar gcur a láimh dhósan ar gach áon díobh, do shlánuigh sé íad. Agus fós do imthighid ís na deamhain as mórán, ag éighmhe, agus ag rádh, Is tusa Críod Mac Dé. Achd dá nimdheargadh dhósan ní léigheadh sé dhóibh a rádh: go raibh a fhios aca gur bhé féin Críosd.

Daoine: Áiméan, buíochas le Dia.

Comhurnaí le haghaidh Tar éis an tSoiscéil

Go sásaí na hamhráin spioradálta agus iomainn aoibhinn a chanaimid duit do mhaorgacht, A Críost, mar a thairgimid ár n-íobairt spioradálta; a mhaireann agus atá i réim leis an Athair bithbheor agus an Spiorad Naomh, anois agus riamh, agus go deireadh na linne. Áiméan.

Paidir Choiteann

Sagart: Ná cuimhnímis ar éagóirí ár nósanna fadó agus lig do trócaire teacht romhainn go tapa,

Daoine: Mar tá muid a bheith níos mó ná bocht.

Sagart: Cabhraigh linn, a Dhia ár Slánaitheoir, chun glóire d'ainmse. A THIARNA, saor sinn agus maith dúinn ár bpeacaí ar son d'ainm. Ná tabhair suas do na beithigh, an t-anam a admhaíonn duit. Ná déan dearmad ar anamacha do bhocht go deo. Féach ar do chúnant, a THIARNA, atá i réim anois agus riamh, agus go deireadh na linne. Áiméan.

Dár bpeacaí

Sagart: A Dhia, tapaigh chun sinn a shábháil.

Daoine: A THIARNA, déan deifir chun cabhrú linn.

Sagart: Déan deifir, a THIARNA, chun sinn a shaoradh ónár bpeacaí go léir, atá i réim anois agus riamh, agus go deireadh na linne. Áiméan.

Dóibh siúd a bhaistfear

Sagart: Sábháil do mhuintir, a THIARNA, agus beannaigh d'oidhreacht.

Daoine: Stiúir iad agus ardaigh go deo.

Sagart: Déan trócaire, A THIARNA, ar d’eaglais chaitliceach, a shlánaigh tú i d'fhuil naofa, atá i réim anois agus riamh, agus go deireadh na linne. Áiméan.

Don chléire

Sagart: Éirigh, A THIARNA, agus téigh isteach i do shíocháin shíoraí, tusa agus airc do bheannaíochta.

Daoine: Clúdófar do shagairt le ceartas agus mórfar do naoimh.

Sagart: Go raibh gliondar ar do naoimh fuat, a THIARNA, a chuireann a n-dóchas ionat i ngach fírinne, anois agus riamh, agus go deireadh na linne. Áiméan.

Ar son na ndaoine agus a gceannairí

Sagart: Tabharfaidh an TIARNA neart dá mhuintir;

Daoine: Beannaíonn an TIARNA a mhuintir faoi shíocháin.

Do na Mairtírigh

Sagart: De bhua d'ainm síoraí, a Dhia Uilechumhachtaigh, guímid ort compánaigh mhairtírigh a dhéanamh dúinn agus do naomh go léir de bhua fhiúntas do naoimh, comhionann i gcreideamh, díograiseach i ndeabhóid, agus cosúil le paisean, muid a dhéanamh comhionann in aiséirí siúd atá ámharach, atá i réim anois agus riamh, agus go deireadh na linne. Áiméan.

Do na haithrígh

Sagart: Déan trócaire orm, a Dhia,

Daoine: Do dhara trócaire mhór.

Sagart: Ceadaigh dúinn, a THIARNA, maithiúnas a thabhairt dóibh siúd a iarrann ort as creideamh, do dhara trócaire mhór, a Dhia, atá i réim anois agus riamh, agus go deireadh na linne. Áiméan.

Comhartha an Chreidimh

Daoine agus Sagart: Creidimid i nDia, an tAthair uilechumhachtach, gan lorg, cruthaitheoir créatúir a fheictear agus nach bhfeictear. Creidimid in Íosa Críost, an t-aon Mhac Aige, ár dTIARNA, Dia uilechumhachtach, a ceapadh le cumhacht an Spioraid Naoimh, a rugadh ón Mhaighdean Mhuire, a d'fhulaing faoi Pontius Píoláit; a céasadh, a fuair bás, agus a adhlacadh; chuaigh sé síos isteach in Ifreann; ar an tríú lá d'éirigh sé arís ó mharbh; chuaigh sé suas ar neamh, agus tá sé ina shuí ar dheasláimh Dé an tAthair Uilechumhachtach; as sin tiocfaidh sé chun breithiúnas a thabhairt ar bheo agus ar mhairbh. Creidimid sa Spiorad Naomh, Dia uilechumhachtach, de shubstaint amháin leis an Athair agus leis an Mac. An eaglais naofa chaitliceach, maithiúnas na bpeacaí, comaoineach na naomh, agus aiséirí na marbh. Creidimid sa bheatha tar éis bháis, agus sa bheatha shíoraí i nglóir Chríost. Creidimid i nDia na rudaí seo go léir. Áiméan.

Paidir Dé

Sagart: Mar a mhúintear ag teagasc Dé agus faoi threoir ag institiúid Dé, leomh againn a rá:

Daoine agus Sagart: Ar Nathaír atá ar neamh, Náomthar hainm. Tigheadh do ríoghachd. Deúntar do thoil ar an ttalamh, mar do nithear ar neamh. Ar narán laéthamhail tabhair dhúinn a niu. Agus maith dhuinn ar bhfíacha, mar mhaithmídne dar bhréitheanhnuibh féin. Agus na léig sinn a ccathughadh, achd sáor inn ó olc.

Sagart: Oir is leachd féin an ríoghachd, agus an chúmhachd, agus an ghloír, go siórruighe. Áiméan.