The Song of Mary, also known as the Magnificat, is a canticle sung within traditional Western and Eastern Christianity. Also known as the Ode of the Theotokos in the Byzantine tradition, it is derived from Luke 1:46–55 and is one of the eight most ancient Christian hymns and is the most ancient Marian hymn. The times at which the canticle is sung varies among individual Christian traditions: it is sung during Vespers within the Catholic and Lutheran traditions, Matins within the Eastern tradition, and Evening Prayer in the Anglican-Episcopalian tradition. In the Anglican-Episcopalian, Lutheran, and Catholic traditions, it is usually followed by the Gloria Patri.
The canticle is presented here in modern iterations of Irish, Manx, and Scots Gaelic. It is encouraged to sing in one’s ancestral language, connecting oneself to not only those native and in diaspora, but to all Gaelic Christians in the past, present, and future.
Irish (1965 Edition)
Adhmholann m’anam an Tiarna: agus rinne mo sprid gairdeas ‘ nDia ma Shlánaitheoir.
Óir d’féach sé: ar ísleacht ‘a bhanóglaí.
Óir féach, as seo amach: dearfaidh na ginealaigh uite ‘ gur beann’aithe dom.
Óir an te atá cumhachtach rinne sé mo móradh: agus is naofa a Ainm.
Agus bíonn a thrócaire ó aois go haois: orthusan ar a mbíonn a eagla.
Nocht sé neart a láimhe scaip sé lucht intinne an uabhair.
Leag sé lucht na ceannais óna gcathaoir: agus d’ardaigh sé lucht na humhlaíochta.
Líon sé lucht an ocrais d’oll mhaitheasa: agus chuir sé folamh uaidh lucht an tsaibhris.
D’fhóir sé ar Iosrael, a sheirbhíseach, ag cuimhneamh dó ar a thrócaire: mar a gheall sé dár sinsir, d’Abracham agus ‘ dá shliocht go deo.
Glóir don Athairm agus don Mhac: agus don Spiorad Naomh;
Mar a bhi ar dtús, mar atá anois, agus mar a bheas go brach: trí shaol na saol. Áiméan.
Manx (1893 Edition)
Ta m'annym cur ard-voylley da'n Chiarn; as ta my spyrryd er ghoaill boggey ayns Jee my Haualtagh.
Son t'eh er choyrt tastey da stayd injil e inney-veyl.
Son cur-my-ner, maghey shoh: nee dy chooilley heeloghe mish y enmys bannit.
Son t'eshyn ta niartal er n'yannoo reddyn mooarey er my hon: as casherick ta e Ennym.
As ta e vyghin orroosyn ta goaill aggle roish: veih sheeloghe gys sheeloghe.
T'eh er hoilshaghey niart lesh e roih: t'eh er skeayley yn vooinjer voyrnagh ayns smooinaghtyn nyn greeaghyn.
T'eh er choyrt sheese yn vooinjer niartal veih ny stuill oc: as er hoiaghey seose adsyn ta imlee as meen.
T'eh er lhieeney ny accryssee lesh reddyn mie: as ny berchee t'eh chur ersooyl follym.
Ayns cooinaghtyn jeh e vyghin, t'eh er chooney lesh e harvaant Israel: myr ghiall eh da ny shenn-ayraghyn ain, Abraham as e lhuight son dy brash.
Gloyr dy row gys yn Ayr, as gys y Mac: as gys y Spyrryd Noo;
Myr ve 'sy toshiaght, ta nish, as vees dy bragh: seihll gyn jerrey. Amen.
Scots Gaelic (1895 Edition)
Tha m’ anam ag àrd-nihoiadh an Tighearna: agus tha mo spiorad a’ deanamh gairdeachais ann an Dia mo Shlànuidhear.
A chionn gu’n d’ amhairc e: air staid losail a bhanoglaich.
Oir feuch, o so suas: goìridh gach lìnn beannaichte dhiom.
Do bhrigh gu’n d’ rinn an Ti a tha cumhachdach nitihean mòra dhomh: agus is naomh ‘Ainm.
Agus tha a thròcair-san o lìnn gu lìnn : do ‘n dream d’ an eagal e.
Nochd e neart le ‘ghàirdean: sgap e na h-uaibhrich ann an smuaintibh an cridhe féin.
Thug e nuas na daoine cumhachdach o ‘n caithrichibh rìoghail: agus dh’ ardaich e iadsan a bha ìosal.
Lìon e ‘n dream a bha ocrach le nithibh maithe: agus chuir e uaith na daoine saoibhir falamh.
Rinn e còmhnadh ri Israel ‘òglach féin ann an cuimhneachadh a thròcair: mar a labhair e r’ ar n
aithrichibh, do Abraham agus d’ a shliochd gu bràth.
Glòir do ‘n Athair, agus do ‘n Mhac: agus do ‘n Spiorad Naomh.
Mar a bha air tùs, a tha nis, agus a bhitheas gu bràth: saoghal gun chrìoch. Amen.