The Te Deum, short for Te Deum Laudamus, is a traditional Latin hymn dated 387 AD. The hymn’s authorship is contested, where it has been attributed to St. Augustine or St. Ambrosian while 19th century scholarship have attributed to Saint Hilary of Poitiers and Saint Nicetas of Ramesiana. A hymn central to the Ambrosian Rite of Milan, the Te Deum is described as a eucharistic hymn and is present in the Catholic, traditional Protestant, and some Reformed tradition. It is usually sung during Matins or Morning Prayer depending on the church tradition.
The canticle is presented here in the modern iterations of Irish, Manx, and Scots Gaelic. It is recommended to sing in one’s ancestral language, connecting the individual to one’s kin past, present, and future in prayer.
Irish (1965 Edition)
Molamid tú, a Dhia: Admhaímid gur tusa an Tiarna.
Adhrann an talamh uile thú: an tAthair sío raí.
Is chugatsa éas na hAingil uile, na Flaithis agus a bhfuil de Chumachta iontu:
Is chugatsa éas de shíor na Cearúibím agus ‘ na Searaifím,
Naofa, Naofa, Naofa, an Tiarna, Dia na Slua:
Tá neamh agus talamh Lán de Mhórgacht ‘ do Ghlóirese.
Comhluadar glórmhar na nAspal molaid thú:
Dea-chomhaltas na bhfáithe molaid thú.
Arm glan uasal: na Mairtíreach molaid thú:
An Eaglais naofa ar fuaid an domain:
Admhaíonn sí thú;
An tAthair I do Mhórgachta ‘ gan teorainn:
D’Aonmhac fírinneach fíor-onóreach; Agus an Spiorad Naomh an Fortaitheoir.
Is tú Ri na Glóire, a Chríost.
Is tú an Mac sío raí ón Athair.
Nuair a ghabhais ort an Ádhamhchlann a fhuascailt níor thugais gráin do bhroinn na hÓighe.
Nuair a bhuais ar gha an bháis: chuiris ríocht neimhe ar leathadh roimh lucht an chreidim ‘ go léir.
Táir i do shuí ar dheis Dé i nglóir an Athar:
Creidimid go dtiocfair chun breithiúnas ‘ a dhéanamh orainn.
Uime sin, guímro thú, fóir ar do shearbhóntaí, a fhuascail tú led fhuil mhór-luachmhar:
Deonaigh a gcomhaireamh I measc do Neomh I nGlóir shíoraí.
A Thiarna, saor do mhuintir, agus beannaigh d’ordhreacht: bí a rialú agus tóg suas chugat ‘ go brách iad.
Ó lá go lá móraimid thú; agus mdhraimid d’Ainm de síor: trí shaol na saol.
Toiligh, a Thiarna: sinn a chumhdach in niu gan pheaca.
A Thiarna, déan trócaire orainn: déan trócaire orainn.
A Thiarna, nocht do thrócaire anuas orainn: ós asat ‘atá ár muinín.
Asatsa, a Thiarna, atá mo mhunín: ná ligtear ‘ mo náiriú go brách.
Manx (1893 Edition)
TA shin dy dty voylley, O Yee: ta shin goaill rhyts dy ve yn Chiarn.
Ta ooilley yn seihll cur ooashley dhyts; yn Ayr dy bragh farraghtyn.
Hoods ta ooilley ny ainleyn kiaulliaght dy ard: ny niaughyn, as ooilley ny pooaraghyn t'ayndoo.
Hoods ta Cherubin as Seraphin: kinjagh kiaulliaght.
Casherick, casherick, casherick: Hiarn Yee jeh sheshaght-caggee flaunys.
Ta niau as thalloo lane jeh ard-ooashley dty ghloyr.
Ta'n cheshaght ghloyroiljeh ny Ostyllyn dy dty voylley.
Ta'n cheshaght vie jeh ny Phadeyryn: cur moylley dhyt.
Ta'n cheshaght-chaggee ooasle jeusyn hur baase son nyn gredjue: dy dty voylley.
Tan Agglish casherick trooid magh ooilley'n seihll: goaill rhyts:
Yn ayr: jeh ard ooashley erskyn-carroo;
Dty Vac onnoroil, firrinagh: as ynrycan;
Myrgeddin y Spyrryd Noo: Fer ny gherjagh.
She uss Ree ny ghloyr: O Chreest.
Uss yn Mac dy bragh farraghtyn: jeh'n Ayr.
Tra ghow uss ort dy livrey dooinney cha dug oo feoh da breïn y Voidyn.
Tra v'ou er gheddyn barriaght er gyerid y vaaish: doshil oo reeriaght niau dauesyn ooilley ta credjal.
T'ou dy hoie ec laue yesh Yee: ayns gloyr yn Ayr.
Ta shin credjal dy jig uss dy ve nyn Mriw.
Ta shin er-y-fa shen guee ort, dy chooney lesh dty harvaantyn: t'ou er chionnaghey reesht lesh dty uill smoo ooasle.
Cur orroo dy ve er nyn earroo marish dty Nooghyn: ayns gloyr dy bragh farraghtyn.
O Hiarn, saue dty phobble: as bannee dty eiraght.
Reill ad: as trog ad seose son dy bragh.
Laa lurg laa: ta shin coyrt ard-voylley dhyt;
As ta shin cur ooashley da dty Ennym: dy bragh seihll gyn jerrey.
Dy gooidsave lhiat, O Hiarn: dy reayll shin jiu fegooish peccah.
O Hiarn, jean myghin orrin: jean myghin orrin.
O Hiarn, lhig da dty vyghin ve soilshit orrin : myr ta nyn dreishteil aynyds.
O Hiarn, aynyds ta mee er choyrt my hreishteil; ny lhig dou dy bragh ve er my choyrt mow.
Scots Gaelic (1895 Edition)
Tha sinn a’ toirt molaidh dhuit, O ‘Dhé: tha sinn ag aideachadh gun tu an Tighearn.
Tha ‘n talamh uile a’ toirt aoraidh dhuit: an t-Athair bith-bhuan.
Riutsa tha na h-Aingil uile ag éigheach gu h-àrd: na Nèamhan, agus na tha de Chumhachdaibh annta.
Riutsa tha Cerubin agus Seraphin: do ghnàth ag éigheach,
Naomh, Naomh, Naomh: Tighearn Dia nan Sluagh.
Tha Neamh agus Talamh làn do Mhòrachd: do Ghlòire.
Tha coimhthional glòrmhor nan Abstol: a’ toirt molaidh dhuit.
Tha comnunn maiseach nam Fàidhean: a’ toirt molaidh dhuit.
Tha sluagh àluinn an Luchd-fianuis: a’ toirt molaidh dhuit.
Tha ’n Eaglais Naomh feadh an t-saoghail uile: ‘g a d’ aideachadh;
An t-Athair : na Mòrachd neo-chrìochnaich;
D’ aon Mhac, fìor : agus urramach;
Mar an ceudna an Spiorad Naomh: an Comhfhurtair.
Is tu Rìgh na Glòire: O ‘Chriosd.
Is tu Mac sìorruidh: an Athar.
An uair a ghabh thu ort féin an duine shaoradh: cha d’ rinn thu tàin air broinn na h-Oighe.
An uair a thug thu buaidh air guin a’ bhàis: dh’ fhosgail thu rìoghachd nèimh do na h-uile chreidmhich.
Tha thu a’ d’ shuidhe air deas làimh Dhé: ann an Glòir an Athar.
Tha sinn a’ creidsinn, gu’n tig thu: gu ‘bhi ‘d’ bhreitheamh oirnn.
Air an aobhar sin tha sinn a’ guidhe ort, cuidich do sheirbhisich: a shaor thu le d’ fhuil ro phrìseil féin.
Dean an àireamh maille ri d’ Naoimh: ann an glòir shìorruidh.
O ‘Thighearna, sàbhail do shluagh: agus beannaich d’ oighreachd.
Stiuir iad: agus tog suas iad gu sìorruidh.
O là gu là: tha sinn ‘g a d’ àrd-mholadh;
Agus a’ toirt aoraidh do d’ Ainm: gu bràth saoghal gun chrìoch.
Deònaich, O ‘Thighearna: an cumail an diugh gun pheacadh.
O ‘Thighearna, dean tròcair oirnn: dean tròcair oirnn.
O ‘Thighearna, leig le d’ thròcair luidhe oirnn: mar a tha an n-earbsa annad.
O ‘Thighearna, annadsa chuir mi m’ earbsa: na leig amhluadh orm a chaoidh.